Küçücük bir çocuktu
Hareketli,
Afacan mı afacan
Adı: özgür can…

Heyecanla koşup
İş dönüşleri
elimdeki torbaları kapar
içine bakıp alelacele
çikolatasını arardı
bulamazsa yırtıp torbaları
ortalığı yıkardı
ne çok çikolata severdi özgür can…

kaçırmamak için geleni geçeni
herkesten sonra uyurdu geceleri
herkesten evvel kalkıp sabahları
kahvaltı niyetine
bol su içer, ekmeğin çıtırını yerdi;
iğne ipliğe dönerdi,
bizi deli ederdi özgür can…

doğdu, kırk gün ağladı
kırk gün hiç susmadı
gecelerce uyutmadı
doktor doktor gezindik
bir şey çıkmadı atlattı
ödümüzü patlatttı
bir acayip çocuktu
minik kuşumuzdu ama,
anamızı ağlattı
özgür can,


göğsüme tüneyip her akşam
bahçe niyetine gezinirdi
yolup kıllarımı ot niyetine
zıplar oynar tepinirdi
kırıp bir günde oyuncaklarını
balkondan aşağı atardı
gözümün içine bakıp pişkin
keyifle sallardı bacaklarını

kabına sığmadı taştı
ünüyle sınırları aştı özgür can

bisikleti yarım pedal sürerdi
ayakları yetişmez direnirdi
kimseye vermeyip sırayı
parkta salıncaktan en son inerdi

nerede güzel bir popolu görse
masumane yaklaşıp
cici çocuğum ayağına
boyundan da istifade edip
dayanamaz tünerdi
geçirip dişlerini kaba etine
bağırtıp milleti
sonra kıs kıs gülerdi
ahh özgür can
off özgür can...