1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
448
Okunma
Kimse uğramasın isterse
Bu kentde
Aciz kalıp yenildiğim ayrılığın derdiyle
Boğuşurken ben,
Kalmışsam yanlız başıma bu semtde
Hiç bir ayrılık bitiremez seni bedenimde
Ümitle beklerim gülümseyen gözlerini
Emin ol ömrüm tükense de
Kimse çalmasa da kapımı
Bu kentde
Içerim sevgini kornişon ve sakı leblebisiyle
Filetoları ringa balığı ve fümesiyle
Bir de acılarım kalır anılarla geriye
Göz kapaklarım yumulur ağlarken içine
Ve dökülür her damla senin için sevgile
Bu kentde
Geceleri parlayan mah-ı taban güzelliğiyle
Aşıkların gönlü gibi gelirip
Peşin sıra sürüne sürüne
Kendime bile yabancılaşırım
Ve olurum bir mesture ...
Bu kentde
Işığı sönük sokakları mesken ederim
İçinde yürüdüğüm zamanın acı sesiyle
El emür fevkal edebimle!
H. Hüseyin Arslan - 16.01.2021
5.0
100% (4)
Cevap Yaz