kar yağsa bakışlarına, buz sarkıtlar sallansa
kaçsa uzaklara sevgi yumağı
su yıkamasa adımların kirini kimi adamların
umudumdan uzağa gitse yar, elleri ırasa
diz boyunu geçse dikenler
yolları tıkasa
yeter mi aşk,
aşk yeter mi?

söz ulaşmasa koyu sessizlikte
görmese döndüğümü yalnız çevremde
elim uzanamasa diğer eli tutmaya
boyumuzu aşsa karanlık önümüz tıkansa
eksilse çocukların gülmeleri, oyunlar
yetmese özgürlük şarkısını söylemeye sesim, kısılsa
bir düğme bulur mu açmaya ışığımı?

yeter mi aşk
bu rengi gün güne soldurulan günleri
ap ak, bembeyaz bir güne boyamaya?
kapalı tünelleri açıp ışığa yürümeye
hep polis ayaklar mı kovalar
durup nefes aldığında gerçeğin durağında
hurraa dalınır mı bayrağı mandalla tutulu kapıdan
gün ışımadan daha
kelepçe vurulur mu öğrenciye?
götürülür mü bir düşman gibi

terörist yaftası mı yapıştırılır
ne zaman dar kapıyı genişletip
güneşe açtığında göğsünü
bir araya gelemez mi beş kişi
söyleyemez mi özgürlük şarkıları?
bağlanır mı dili
daha ağzını açmadan
olamaz mı
herkesin özel bir kapısı
dost yüze gülümseyeceği.

aşk yeter mi
bütün kilitli kapıları açmaya?

13. 01. 2021 / Nazik Gülünay