Gönüller duaya, eller duaya
Şifa bulsun ya Rab yanık yürekler,
Bu insanlık ibret almaz mı daha,
Bir Mevlaya muhtaç bütün yürekler...

Sendedir kurtuluş, sendedir çare,
Sensiz bu gönüller hep pare pare,
Yanacak sevgisiz yürekler nare,
Vuslatın önünde kim neyi bekler...

Geceden gündüzü çıkartan Mevlam
Seni seven yürek çekmez keder gam
Ömrü müddet dolar bu vakit tamam,
Solar ömürdeki nazlı çiçekler...

Gör zalim zulmüyle olur mu abad,
Ne yardım gelecek ne de bir imdad,
Yeşermez gönülde bir kanlı inad,
Maveraya üçar can kelebekler...

Ne kadar saltanat zulüm sürsede,
Evinde tükenmez nimet görsede,
Bütün kazancını hayra versede,
Cepsiz bir kefenle çekilecekler...

Ayaksız tahta at alacak seni,
Giyeceksin elbet beyaz kefeni,
Doğru tartmayanlar tartı, kefeyi
Sıratın önünde bükülecekler...

Nedir bu kibir ,nedir asalet,
Dünya hırsımı kanlı esaret,
Hani hünkarlar dönde bir seyret,
Yakasız gönleği hep giyecekler...

14 Mayıs 2016
Musa DOĞRUER ( Teslimi)