Şimdi oturup bir çay içeriz seninle
Zeki Müren çalan, yol kenarı bir çay bahçesinde
Sen yine mahçup bakışlarını düşürürsün yüreğimin cızlayan köşesine
Bense,
boğazıma düğümlenmiş sevdamla
Yıllara rağmen aynı utangaç liseli kız

Sonra bozarız sessizliği
Sen anlatırsın maviyi,beyazı,toprağı
Çiçeğe konan kelebeğin heyecanını,
Bozkır gözlü bir çocuğun, yarına olan inancını

Ben yine bilirim;mavinin, beyazın, toprağın
sen gülünce anlam kazandığını
Bütün güzelliklerin sen varken katlandığını
Bilirimde anlatamam...

Sonra eskileri anarız
Çocukluğumuzu
Okul yıllarımızı
Okuduğumuz,yazdığımız şiirleri..
Gözlerimiz yaşarır sonra
Geçmişin her saniyesi gözümüzde canlanıverir
Akreple yelkovan su misali çekilir zaman girdabına
Kaybettiklerimiz için acır yüreğimiz
Gönlümüz doymuştur bu defa acıya

Sonra
Sen bir yuva kurduğunu anlatırsın bana
Bense sensiz nasıl yaşlandığımı

Böylece bitmiş olur,birzamanlar bitmemesi için savaştığımız
Bir ismi olmadan biter
Öylece
Sessizce
Sensizce..