Yüreğine koysan üşümezdi sevdam
Adresini bilmeyen adımlar atmazdım
Sarpa sarmış yollar da
Yalın ayak sevmezdim dikenleri
Koca Bir boşlukta kapatmazdı umudum hayata gözlerini
Ve Hüzünle donatmazdı
Mevsim Sisli sonbahar akşamlarını
Bir hoşçakal deseydin aşk olurdu bu idam
Yüreğine koysan üşümezdi bu adam


Yazarını hiçe saymış şiirler bilirim
Kendinden Sürgün geceler
Bir tütsü gibi yanar
Sevdan içim de usul usul
Sessiz ve derin
Oysa bu kadar kimsesiz değildi
Daha önce Geceler
Kimin gözlerine daldı gözlerin

Eridi güneş gören o kârdan adam
Alıp Yüreğine koysaydın eğer
üşümezdi bu kadar yaralı sevdam


Bir ressam yalnızlığı çizmiş kalabalığa
Kalemini kırmışlar bir şairin
Bir çocuk üşümüş Kenar mahallelerinin
Sokak araların da
Bir gül koca bir baharı küstürmüş
Tüm mevismlere
Öyle Bir tufan kopmuş ki
kıyamet kopmaktan utanıyor
Oysa Herkes leylayı mecnundan
Beni senden tanıyor
Bilmiyorsun be gülüm
Ömrüm yanıyor
Oysa
Birikmez di
gözlerim de nem yüreğim de gam
Kollarına sarsaydın eğer beni bir akşam
Bu kadar Üşümezdi yaralı sevdam


Yabancı BİR şarkıda sevmiştim adını
Hülyalarımın seri katili asi kadını
Hayallerin kucaklamıştı öperek beni
Ezgileri ilk senden duymuştu kulaklarım
O anda başlamıştı ruyalar serüveni
Aşk mavi denizdi gözlerin yeşil yosun
Artık koca bir yalansın artık yoksun