Tükenmez kalem tükendi,
Gel artık, gel.
Toprak nadasta,
Başak vermeyen inatta.
Yağmurlar çıplak yağsa da,
Sen yinede gel, gel.

Az biraz azık var,
Sokaklar ürkütücü yalnızlıkta.
Usturayla kesmişim,
Kötü sözlerimi.
İsyan bile etmiyor titrek bedenim,
Sen yinede gel, gel.

Gitmek için gelme,
Gel de vur beni zincire.
Ayak sesleri dolaşıyor dışarda,
On iki son tren de yolda.
Sen yinede gel, gel.

Başımı sarmalamış saçkıran,
Kurak toprağa lale ekilmez.
Kırmış iki kelimenin belini umutlarım,
Bekleme, gelmez diyip dursam da,
Sen yinede gel, gel.

Hangi mevsimdeyim, bilmem.
Bulutların gökyüzünü terk etmediğinde,
Nefesimin ilmekleri daracıcık,
Senin olmadığın odalarda volta dokuyorum.
Yeniden başlayabilmek için bu dönüşe,
Sen yinede gel, gel.