belki korkmasaydım kendi yanlışlarımdan,
sana meneveç demezdim,
en cömert dişiliklerini ansımazdım gün batımlarında,
köhne köşelerin ahşap masalarında tüketmezdim geceyi.
belki sevmeseydim seni tümce kadınlıgına kanıp,
saçlarına kanıp baharın ,uyanmazdım uykularımdan,
beklemezdim ıslak sokaklarında umudun,aglamazdım.
belki seninde olmuştur yitik sevişmelerin,
kendince yaşamışsındır kadınlıgını,
ürkek salıncaklarında bulmuştur maviligi gecenin.
belki sende yaban tenlerden gocunmuşsundur.
belki artık ölüm var ötesinde ömrümüzün,
çoluk cocuklara dalmıştır günlerimiz,
olurya bir kıyı kasabasında bir deniz kenarında,
siyah saçların dagılmıştır omuzumda ,
belki aglamıştır gece .sen ötelerdesindir,
en kahpece yanlızlık iliklerimdeyken gecede,
mutlak olmuşsundur yoklugumda.
ve meneveç , ötelerde bir köşede,
bir tahta masanın üstündeki isim,
belliki kimsesizligim.