Olur olmaz zamanlarda düşüncelerim hep senin rıhtımında
Çıldırmış dalgalardan, çıldırmış fırtınalardan arta kalan bir gemi misali
Bata çıka rotasız pusulasız bir denizin ortasında
Sadece ay ışığı yakamoz ve şavkı vurur gecenin ortasına
Birde hiç aklımdan çıkaramadığım yalnızlığım
Gökyüzü hoyratça davranırken usul usul
Deniz saldırgan bir katil edasıyla saldırırken amansızca
Ortalıkta ölümün soğuk yüzü
Yüreğim yanardı sırıl sıklam ıslanırken ruhum
Buz kesmiş bedenim farkında olmadan
oysa o kadar alışmışken her gecenin sonunda emanet uykusuzluğa
gözlerim
gözlerim direnirken sabahın gelmek bilmeyen aydınlığına
bu kadar özlediğimi hatırlamıyorum
onca söyleyemediklerim için affet
yüreğimde biriktirdiklerim için
gözlerinden ve gözlerimden akıttığım her damla için affet
affet
Sığındım aşk limanına sormadan
şimdi
Demir attım hayata sevdalara hayallere
Durdurdum zaman mefhumunu arta kalan fırtınaların ardından
Adını koyamadığım bir boşluk var sol yanımda
Sen buna felaket dersin ben ise felaketim…
Adım adım dar ağacına yürüyen bir mahkum edasıyla
Yürüyorum ardıma dönüp bakmadan
Vakti geldi ayrılığın
Korkmuyorum ölümden yaşamak kadar korkutmuyor ölüm
Ben şimdi karanlıklara koşar adım giderken
Seni deniz mavisi gözlerin gibi gökyüzüne ve denize armağan ediyorum..