baktım da kış ağaçlarına
nasıl sessizce gönderiyor
hafif esintilerle bir olduklarını
tutuklanamaz dokunuşlarla
kelepçeyi tanımaz, bilmez doğa

ses etmez
ağaçkakan deler de gövdesini
gövdesi oyulmuş ağaç ses etmez
şiir yazılmasına
aşıkların ismini kazımasına

insanlara baktım utandım
kapamak gelmedi gözlerimi
hakkı hukuku ayak altına alıp
düzeni yıpratan sonuna dek yumarken gözünü
baktım gün ışığı altında
yerde sürüklenen öğrenciye
sonra düşmana gider gibi silah kuşanıp
kapısının üstünde mandallarla tutturulan
bayrağa aldırmadan
daha gün ağarmadan
öğrenci evine dalanlara
utanç da açtı gözlerini
aktı gözyaşı

dünyanın gözü önünde vuruldu kelepçe
suçlu bir katilmiş gibi sanki
üniversite kapısına
ne yazık ki gördüm, gördü gün
gördü ağaçlar, gençler, yaşlılar
hiç görmedikleri bir şeyi

tişörtün çok güzel dedi rektör
bütün sorular yanıt beklerken
bu nasıl yüz
nasıl bakış
göz

arkasını döndü
gerçek işi öğretim olanlar
hak..

07. 01. 2021 / Nazik Gülünay