Her biri ayrı bir makamdı kederlerimin
sen gelinceye kadardı
bir hayat bir kitaba
sığar mıydı

kalemime yeni taze bir ilham gelmişti
her yana senin adını yazıyordum
yine de anlatamıyordum
yüreğimdeki telaşı

sana bakıp gürlemek
gülümseyip kahkahalar atmak
seni şenlendirmek isterdim

hançeremden cılız
korkak bir ses çıkardı

en hassas
en kalbi kırık anımda bile
seni sarıp sarmalardım

çünkü sen yaralanıp dalıma tüneyen
garip bir kuştun

güz gülüm derdin bana
ben de nadide bir gül olduğuma
inanırdım

elbette ki güz gülleri çabuk solardı

bu kirli dünyada her nefes alışım
soluduğum taze hava senin ıtrın derdin ya
nasıl buluyorsun böyle naif cümleleri
deyip şaşardım

sonra kafanı sağa sola çevirir kahırlanır
ne yazık ki dünya çok kirli
demekten alı koyamazdın kendini
halini anlar o an susar
uzun bir süre konuşmazdım

ben her gelişini gidişini
bayram günü sayıyor
kağıt kabilinden ne varsa
habire yazıyordum
bir hayat bir kitaba sığar mıydı

neydi seni havasız soluksuz bırakan ki
kılı kırk yaratan ben derdin nedir
yazık ki anlamıyordum

sıska bir günün ardından sen gelirdin
benim çiçeklerim çiçek çiçek
boy verirdi

hasılı geçti kervanlarımız
bir solukta bitti
zaman tükendi yol ıssız kaldı

senin bana benim
sana yaratmak istediğimiz
o bol oksijenli dünya
yıkıldı yerle bir oldu

bir daha kapımı çalmadın
yok olup giden bir yıldızdın
sen bana gökten armağan
edilmiş bir melektin

kayıp gittin gök yüzümden
nefessiz kaldı atmosferim

kalemime bir güç geldi yeniden
giderken bıraktığın aziz aşkınla
oyalanadım seni yazdım masallara

böyle bir aşk ancak masallarda olurdu

bir yaralı kuş birde güz gülü varmış
gül üşümüş kış gelince

Yüksel Nimet Apel
6.Ocak.2021.Bodrum