Çünkü
Kötü olmak gerekti
İyi biri olmak için
Kötü
Neye göre kime göre
Anlama
Anlama ki ellerin kuşları öldürmesin
Bulaşmasın şiire
Şiir zahmettir, merhamettir, karıncaların yüreğini bilmektir
Yoksa vicdanının ayakları bırak
Toprak
Basarken her adımda sana dua edebilmeli
O zaman
Yürümekten yorulsun ayakların korkma

Korma
Bir serseri vaktidir gece
Karanlık seni ürkütebilir
Ellerin tutuşur
Yüreğin cebinde kör bir çakı

Bendim
Uzaklara, o uzun yollara vurgun
Dağlara sevdalı
Herkesten kaçan o meşhur yalnızlık
Bendim
Sizin ayaklarınızda açan
Kökleri uzun sarmaşık
Kör bir nasırdım
Yürümekten

Şimdi
Koşarken çocukluğumu hatırlarım
Peşinden koştuğum kızların gülüşleri gibi
Heyecanlıydı babamla yürümek
Bazen
Çocukken babamla mezarlığa giderdim
Ölüler babamı tanırdı
Mertek biçerdi babam onlara
Ve öğretirdi bana nasıl biçtiğini de
Şimdi anlıyorum ki meğer babam,
Kendi merteğini biçebilmem içinmiş

Şimdi ben
Nerede yürüyen bir baba görsem
Dizlerim sızlar
Ayaklarım kanar
Acıdan uğunan bir çocuk gibi
İçime çöreklenir babamın ayakları

Ölmedim
Yaşamak zorunda kalan bendim
İsyan etmek için yeterliydi ruhumda acılar
Etmedim
Bir çiçek gibi her gün yeniden açsa da
Demedim Allah’ım neden?
Bir mezarlıktan yapılma gibi yüreğim
Annemden sonra hep kuşların ölümüne hüzünlendim
Bir mezarlık
Ölü kuşlar için bir mezarlıktım ben
Ölümsüz aşklar da bendeydi
Ölen anneler ve babalar da

Ölüm
Bir jilet
Bir biletti benim için oysa
Bir düştü vuslat
Bekledim gelmedi
Oysa onunla ben
Sevişen iki sevgili gibi uyurduk
Ruhumu yıpratır
Kanımı kaynatırdı
Ellerim ne kadar istekliydi
Bunca yıl biriken sabrımmış beni tutan

Şimdi ya Rab
Şimdi ya Rab
Şimdi
Ölmenin vakti

Ömer Altıntaş