Bana hayallerinden bahsettiğin zaman;
Karlarla kaplı bir bahçenin kapısında bulmuştum kendimi.
Gün sona ermek üzereydi.
Cılız güneş ışınları karların üzerinden ağır ağır çekilmekteydi.
Ve zaman sessizliğe büründüğünde...
İnsan, bütün benliğiyle orada durup kendine samimiyetle sarılabilirdi.

Bana hayallerinden bahsettiğin zaman;
Dünyanın bütün karmaşıklığı beni altüst edebilirdi...
Ne geriye ne de ileriye doğru götürebilirdi.
Üç gün havada asılı duran dolunay gibi,
O da evresini tamamlayabilirdi.

Bana sık sık hayallerinden bahsettiğin zaman;
Bir Shakespeare, yeniden doğabilirdi.
Fakat bu yalnızca Sezar, için olabilirdi.
Çünkü gün sona ermek üzereydi.
Gittikçe azalan kendime baktığım da,
Aslında geniş bahçelerimin de olmadığını fark ettim.

Bana artık hayallerinden bahsetmediğin zaman...
Evet, seninle gerçekten tanışmış oldum.
Tıpkı başlangıç ve son gibi.
Buldum kendimi, sarıldım sıkı sıkı ona...
Ve birlikte kaybolduk karla kaplı o gecenin karanlığında.
Şimdi orada sakla ve sarıl bana...

Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Mavi Dolunay