Bülbülün nazarından, ele arzuhâl geçti
Umarsız aralarda, hüznümü ağırladım
Anlatılmaz bilene, feleğin gam yazısı
Aşktan öte sürgüne, meşrepten kalenderdim
Nereden bilsin fettan, aklıma hükümdardım
Yıldızların tahtında, sevmeyi amaç ettim
Düşümün menziline, aklımı araç ettim
Gözlerimin hakkı hep, gamlarla sarmal geçti
Her umudun peşinde, bilmem kaç kez turladım
Sensiz dinmez bilesin, gözlerimin sızısı

Yaşanmayan zamanda, düş geçti, hayal geçti
Yelkovan paydasını, gözlerimle alladım
Adımlara zevk verir, gülistanın gezisi
Yağmurlar ülkesinde, seraplara tüccardım
Yalan dünya ben sende, Mecnun’la kafadardım
Olmadığım her yerde, benden bana göç ettim
Perdenin arkasında, hüzünleri çeç ettim
Canı sorana sözüm, masala hamal geçti
En mutlu zamanımda, derbederi solladım
Gölgeme bayrak açar, sabrımın nirengisi

Yüreğimin sızısı, Yusuf’a emsal geçti
Benliğin gölgesinde, nefsimi sıfırladım
Umman görüşüm çölde, düşlerimin vergisi
Hiçliğimi yaşarken, amelime noterdim
Denizleri yıkarken, beşlere hissedardım
İblis’in dümenini, gönlümden ihraç ettim
Yettiğim yere kadar, vurgunlarla maç ettim
En güzel gecelerde, ömrüm sersefil geçti
Diklendikçe küllere, mahşeri hatırladım
Ne zaman celallensem, cemalimde çizgisi

Yolcuya hasret her gün, bir yıla bedel geçti
Ümmetsiz Mesih’leri, yolumdan uğurladım
Buğulu bakışlarım, benliğin kredisi
Fermana rest çekeli, ahvali tarumardım
Ermek için vuslata, yanık esen rüzgârdım
Toprağın kokusuna, yüzümü güleç ettim
Sele gömdüğüm kora, kalbimi sayaç ettim
Son nefese bir kala, derde tahammül geçti
Dilerken çıkış yolu, “Ha/Mim”’i selamladım
Belli ki bendekiler, çilenin katmerlisi

Yaşadığım her zaman, Araf’tan misal geçti
Âmâ gözleri, devrik vurguna hazırladım
Emrinde köle ister, gurbetin sürmelisi
Eline boyun büken, çöllerde nilüferdim
Öylece akla ziyan, sele yenik mermerdim
Bitmeyen çilelerden, ezayı ilaç ettim
Meleklerin hasını, anıma andaç ettim
Ne mutlu gece sana, senden Delibal geçti
Sessizliği yıkmada, takatimi zorladım
Yaşarken düşe yazar, Züleyha törelisi

Celil ÇINKIR – DELİBAL