Gece...
Nefesine tutku ile aşık bir yalnız kadın...
Gövdesini sürüklüyor uzayan yollarda..
Bir AY ihtişamı iz sürüyor,
Belli belirsiz kaldırımlarda...
Uzaklara dalmış,
Iki sevgili silueti gözleriyle...
Bir çift dermansız bacak taşıyor,
Boş sokaklarda...
Adı ki korkuyla zikredilmeye çalışılan,
O emanet dudaklarda.
Öylesine ıssız,
Öylesine kimsesiz!!!
Yürüyor kaskatı berduş ve hissiz...
Uzadıkça uzuyor yamaç başında gölgesi...
Bir kapusen kahini gibi...
İçi ağzına kadar dolu...
Dışı alabildiğine sükut...
Ahh ne olurdu herkes sussa...
Asırlık Buda gibi pussa...
Sussa da o bir konuşsa...
Zehrini kussa,İNSANLIK NAMINA...
Nasiplense tüm evren!
Dağlar,taşlarr!
UZAY BOŞLUĞUNDA
FÜTURSUZ UÇAN
TÜMM EBRULİ KUŞLAR!!!
ALLI MORLU ÇİÇEKLER...
YEDIRENK KELEBEKLER...
YARI AÇIK KEPENKLER!!!
Ve o derin kederin ona sunduğu...
Zehir ayazı ZEMHERİ KIŞLAR!!!
Başkalarında YASAK BAHARLAR!!!

Gece...
Nefesine tutku ile aşık bir yalnız kadın!!!
Kapı gıcırtısı hissi veren HÜZÜN YAPRAKLARI!!!
Sarmışken dört bir yanı...
Tedirgin suretleri toplasa başına...
Ahhh bir gösterebilse...
Sanıldığı kadar korkunç olmayan... :)
Kapşonun şefkatinde saklanan...
O masum alacalığı...
UTANIRLAR MIYDI
İNSANLIKLARINDAN???!!!
....
(2019)