Issızlığına paha biçilebilir miydi sevgili?
Hani dingin gülüşünde defalarca kaybolduğum;
Huda’ma yakın kendime uzak
En çok da aşkın tuzağında debelenen varlığıma biat
İçlendiğim değildi yazdığım her şiir
Bilakis içerlediğim o devasa sessizliğin
Acıma katık ettiğim kaçınılmazım.

Koyu gözlerine gecenin gömüldüğüm anbean
Ölüm sahiden de sihirli bir gülücüktü
Yaşadığıma binaen kırbaçladığım.
Bunca acının kaç kırat olduğunu bilemeyen
Küflü duvarlar
Oysaki herkes imrenirdi içinde yaşadığım saraya
Ne dalkavuklara hürmet ettim
Ne de hizmet ettim nefsime
Sakinliğime de aldırmasın hani hiç kimse
Bilemezler asla içimdeki izdihamı.

İçtimada geçen külüstür ömür
Kaportası ise çoktan kırıldı düşlerin
Ve ısrarla sevdiğim
İbadet etmenin de meali iken
Gizemin titrettiği elemi
Savurduğuma binaen
Asla s/avunmadığım
Sefil mizacımdı
Birilerinin illa ki aşağı gördüğü:
Gel gör ki aşkım da avazımda da çıkmıştı ayyuka
Sefil mihrabın etekleri iken tutuşan
İhtimamla acı çekiyordum nice zaman.

Zamansız doğmuşum
Yanlış yerde ölmüşüm.
Figanların sırrına vakıf bir kuşmuşum meğer
Hala göremediler çırpınan kanatlarımı
Kayrasında ıssızlığın
Bir aşka sığındığım
Bir de çimdik attığım görünmez yaralarım
Yamalı olsa ne çıkar şu mevsim?
Mademki yanmaktı bir ömür payıma düşen
İstikrarla uçuklarken kalemin ucu
Bir de kaçtı mı ipin ucu.

Beyitlere sarıldığım nicedir
Beynamaz gölgelerden de haz etmediğim
Bir makul vakit elbet ibrem vuracaktır neşeye
Hani olur da susar cihan
Hani olur da dinginliğe erer içimdeki hicran.

Mevsimsiz ve yersiz bir aşkın mizacı
Küllerine mahcup içimdeki sevdalı niyazın sonsuzluğu
Bir kıyım bir de kıyam
İki arada kaldığım o sefil düzen
Göğü mesken tutan bir çalıkuşu
Meğerki mabedimmiş hidayetin büyülü yolu.

Devinen ne sarkaç
Ne de içimde saklı tuttuğum o ayraç.
Yüzü suyuna hürmeten kaderin
Olsa keşke bir çıkış yolu.
Sözcükler, meskenim, sevgili
Söylemediklerimse mezarım
Bitap düşen firarı rüzgârın
Elbet en derinimde esen…

Varsa yoksa evrenin
Soluğunu tuttuğu her gün ertesi
Geceye bağdaş kurduğum ruhun olsa keşke meali
Yazmadan geçemedim
Yaşamın kıyısına vurduğum
Haletiruhiyesinde varlığın
Bir konuşur bin kez suskunluğa meylerim.