Ankara güzel şehir, bozkırda açan çiçek
Milli birlik harcının karıldığı yersin sen…
Tarih sayfalarına altın harfle geçecek
Çağdaş cumhuriyetin kurulduğu yersin sen…
.
Türk’ün birinci vasfı, kahramanlık-cesaret
Türk’e ölüm demektir, bu dünyada esaret
Gelince bin müjdeyle Atamızdan işaret
Yüreklerin namluya sürüldüğü yersin sen…
.
El buyruğu altında yaşamak farz olur mu
Miskin miskin oturmak bizlere tarz olur mu
Bu hâl hesap gününde kulca bir arz olur mu
Denip zafer yayının gerildiği yersin sen…
.
Osmanlı öldü diye miras hırsıyla yanan
Canım Anadolu’mu paylaşmaya soyunan
Türk’ü çaresiz sanan, İngiliz Fransız Yunan
Emellerinin yere serildiği yersin sen…
.
Nedendir hiç bilinmez, Türk’e karşı bu hiddet
Allah’tan reva mıdır, bir halka bunca şiddet
Altaylardan süzülen “Devlet-i Ebet Müddet”
Irmağının yeniden durulduğu yersin sen…
.
Yakışır mı zerrece, bu seçilmiş millete
En zor gününde bile, boyun eğmek zillete
Karamsarlık denilen kahrolası illete
İnanç zincirlerinin vurulduğu yersin sen…
.
Ne umulur sultandan; biçare, aciz, fevri
Kabul etmek zorunda kalmış o lanet Sevr’i
Görününce ufukta Türk’ün uyanış devri
Asırlık defterlerin dürüldüğü yersin sen…
.
Yerli-yabancı hain, birlik oldu bir anda
Boğuldular sonunda, akıttıkları kanda
Takat bitti sanılan, nice kalbi viranda
İman mucizesinin görüldüğü yersin sen…
.
Millet ser-sefil düşmüş, derdin bini bir para
Gönüller yorgun-argın, gelen gün dünden kara
Biçare dalınırken karanlık ufuklara
Hüzünlerin ümitle sarıldığı yersin sen…
.
Siper oldu bedenler ovasına-dağına
Düşmedi aziz yurdum zalimlerin ağına
Girilip de topyekun çağdaş ilim bağına
Aydınlık yarınların derildiği yersin sen…
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2007)