bir son baharda odamın karanlığında
baktım etrafıma yoktun yine sen yanımda
ciğerlerim çalışmayı bıraktığında
aşkın rüzgarım oldu doldu kanıma
tenim susadığında tenine
gözlerin hülyam oldu aktı yüzüme
gözlerim hasretinin buğusuyla dolduğunda
kapattım da hayallerim döndü gözüme

isterdim dudaklarındaki şarapla sarhoş olmayı
gözlerinden akan bir damla yaş olmayı
tenine karışıp terin olmayı
saçlarında dolaştırırken ömrümü
zamanda kaybolup kendimi kalbinde bulmayı

ne hallerdeyim şimdi sonbaharın bir vaktinde
sensiz güneşim ay oldu sen kimlerin oldun
gündüzler kararırken hayallerim kimin oldu
gamzelim kimlerin kollarında bana el oldu

kalbimde çıkan bir güldün
seni gördüğüm an zaten ölmüştüm
gel gör şimdi ne haldeyim
ey kalbim bir çimen bile yetiştiremez oldun
güneşim açar diye beklerden
ey hayatım bir anda son buldun
seni beklemeye yetmedi ömrüm
kalbimin sonbaharında çıkan bir gül oldun