Bil bakalım kadın,
Miladım, eyvahım,
Gecelerim, uykularım, sabahım kimdi?
Kimin yokluğunun bir zümresinde daha;
Daha kaba, çirkindim!
Öyle zor olmasa gerek, cevap.
Gözlerimin içi çok az güldü,
Yangınlarıma, canlı kanlı şiire şahit oldun,
Herkese çiçektin, "güldün"
Üzgünüm,
Bütün sevgimi sana yığdım,
Kalmadı, sevemiyorum işte, yıldım!
Peki mutlu musun?
Birbirimize kenetlenecektik, başkalarına ait oldun,
Adına bir sürü şiir doğdu,
Yetim bıraktın;
Bin tane şair öldü.

Biraz fazla sevdim, kabul,
Biraz fazla saldım kendimi,
Biraz fazla soludum seni,
Biraz fazla alındım, her şeyini üzerime,
Nedensiz yaşanmıyorda,
Sensiz ölünmüyorda,
Bil bakalım kadın,
Kim geçmişte bıraktı her şeyi,
Kim geçmişi bıraktı, kökünden koparıp,
Bil bakalım kadın,
Kim orada çürüyor,
Kim ağlıyor hâlâ hıçkıra hıçkıra,
Takılıp kalıyordum hep aynı şarkıya,
Tutunup duruyordum, azıcık anıya,
Doğru ya!
Sevilmek yakışıksızdı,
Aldanış, yalanlar bile güzeldi,
Bahaneler sonsuzdu,
Doğru ya!