geçmez sandığımız günler
geçer gidermiş meğer
benzemiyordu hiç bir acıya ölümlerimiz
hiç bir sevince de sevinçlerimiz
hayat öğretti kendi gölgelerimizi
yanlışlarla kısalan ömürlerimizi
tükettik
bizi bekleyen neler vardı
buluşamadık bir daha
uzun bir yolculuktu yalnızlıklarımız
geciken umutlarımız oldu
toprağa ektik sustuklarımızı
poyrazın karıştırdığı deniz
bana sesleniyordu
kederli göğsüm
deniz kadar alabora
bin acılı olaylar yaşanır şehirlerde
şiddet ,cinnet ,cinayet
dünya orantısız savaşlarla dolu
insan ve çocuk hayatlar
defalarca ölüyorlar
ve salgın virüs insanın kendi icadı
yığınla tedbirler
sonuç insan yarınları çip takılı
insan uzaktan kumanda edilen oyuncaklar
dijital çağın ayak sesleri bunlar
bizi ne bekliyor nasıl bir gelecek var
belirsiz karanlık ve meçhul ...


mustafa kaya
15.12.2020