0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
392
Okunma
mektup yazar gibi seviyorum
ayrılık da olsa bu hayatı
aşkın her rengini yeniden
yeniden aşkı buldum
büyümeyen çocuk kendimi
uslanmaz gönlümü tutamıyorum
hatırlayacağım diye korkuyorum
bu şehirde nasıl sevdiğimi
çoğu hüsran
gece yağan yağmurlar gibi
yalnızlığımı biliyorum
gözyaşlarımı ördüm gecelerce
kimse acımı bilmiyor
korkuyorum kendimden hece hece
gündüzlere sığınıyorum
inan bana
bütün şehir karşımda
hatalarım sığmıyor dünyaya
bir gün gelirsin
görürsün beni
düşen bir yaprak gibiyim
sonlanamayan uçurumlarda
düşen yapraktan farksız çaresizim..
mustafa kaya
16.12.2020 / çengelköy
5.0
100% (3)
