İçimde hep mana veremedigim
Bir boşluk var
Hangi yana dönsem hangi yana baksam
İlk onunla karşılaştım
Sanki askidayim ayakların yere basmıyor
Bu boşluğa anlam mana yükleyemedim
Her halde hayatın anlamı bu
Her insanda var sanıyordum
Yüreğimin derinliklerinde
Tarifi olmayan acı vardı
Sesiz sedasız içimi kemirdi
Ne dile getire bildim
Ne onu tarif edecek cümle kurabildim
Ağır ve bir o kadar acı yüklü
Sanki ,sanki pimi çekilmiş bomba gibi
Şimdi birazdan
Patlayacak gibi oluyorum
İmdadıma evlatlarım yetişiyor
Yarım yamalak bir seslenisle
Dönüp kaliyorum ve yüreğimin
Bam teline dokunuyor evlatlarım
İşte o vakit anlıyorum
İşte o vakit ayaklarım neden yere basmıyor
Farkına varıyorum
Ben babasız
Babasız büyüdüm
Hayal meyal baba dediğimi hatırlıyorum
Oysa o kacaman
O tarifi olmayan büyük boşluk
Babamın yokluguydu
Acımin adı babam
Sancimin adı babam
Nefesinin kesilmesine sebep babamın yokluğu
Tarifi yok bu işin
Hiç bir sanatkâr yada hiç bir yürek
Bunu anlatamaz
Ben tam otuz dört yilimi
Babasız yaşadım
Babasız büyüdüm
Babasız damat oldum
Babasız baba oldum
Yüreğimin tam orta yerindeki
O tarifi olmayan açım
Bana babamdan miras kaldı
Ben otuzdört yılımı
Babaya hasret yaşadım...