Içimdeki aşkı sen öldürdün
Yasını tutmak bana kaldı
Ne çok öldürdün bizi
Hergun dilhem dilhem
Ve sen katil zanlım
Bense Sırf sevdi diye katedilen günahkâr.

Bugün;
En affedilmesi zor düşlerin gecesindeyim
Faili meçhul hayaller ruhunla sevişmekte
Bu gece seninleyim
Sen sana düşen simsiyah kahveni
ben bana düşen beyaz rakımı yudumlarken
Söylermisin onca gerçek varken
Kocaman bir yalan olmana gerek var mıydı?

Söyle...
Bu sensizlige içtigim kaçıncı kadehim
Kaçıncı bu sarhoşluğumda yazdığım şiir
keşkelere tahammüllü olmayan
Bu kaçıncı yakarış
İsterim ki kavuşmak muslat olsada
Sevdiğim konuk olsun satırlarıma
Derdini iki satırla anlatamayan kadının
Kalemine derman olsun.

Ah be kara sevdam ölüyorum sanki
Zihnime bir özlem düştü
Kırkyıl hasretindeyim gibi
Yüreğimi nereye sıgdarabilirim
Hiç bilmiyorum




Kimbilir belkisi olursun
Düşlerimin gerçeğine
İnce bir sızıntı gönder ruhuma kokunla
Karanlığın olmadığı bir hayat var de
Bir umut ol bir umut ver bana



Sanki
Sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Hüzün döküyorum
Oysa senden yana
Ne çok kara kış yaşamıştım
Ama bugün ki gibi hiç üşümemiştim.



Hiç mi hiç Kolay değil
bu yürek;
Kavuşması imkansız bir aşk yaşadı
O kocaman aşkın içine
İmkansızlığı sığdırarak
Senden benden biz yarattı.
Sırf bedenlere hükmetmedi diye
Sen bizi Öldürdün..



Bak yine
yanlış saydın
Tekrar say
bidaha say
defalarca say



Bir kuş eksik gökyüzünde