0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
547
Okunma
Sensizliğe mahkûm bırakan yıllara küstüm;
Ömrüm beni bıktırdı, usandırdı sonunda.
Hışmıyla ayırmış bizi, ben yollara küstüm;
Birden gelişin aşka inandırdı sonunda.
Rast gelmedim emsâline, iz yoktur eşinden;
Koşturdun o mağrûrca güzellikle peşinden.
Dünyâ nasıl ayrılsın o şefkat güneşinden?
Gönlümdeki âteş beni yandırdı sonunda.
Mevcûdiyetin; cennete ispat oluvermiş,
Âlemdeki çirkinliği hep yerlere sermiş.
Bahçemdeki sevdâ kokan al gülleri dermiş,
Aşkın beni kâbustan uyandırdı sonunda.
5.0
100% (2)
