O güne kadar yaptığı en güzel resmi bitirip
Hala üzerine çizikler atan bir çocuğum
Rüzgarsız bir iklimin hayaline dalmışım
Oysa yanıbaşımdan geçiyordu mevsimler
Ve her geçen gün daha da çoğalıyor renkler

Tütsülenip bir kutuda saklanıyordu aşklar
Yeryüzü ölümlenen dirilerle doluyordu
Varoş bir mahallenin yoksul bir evinde dahi
Arşa yükselen sevdaya dair umutlar vardı
Bir battaniye altında gözyaşı dökülüyordu

Sabahın en erken saatinde surlara yürüdüm
Köşe başlarını tutmuştu yine aynı sevgililer
Şehvetle birbirlerini soluyan gözler gördüm
Sonsuzluğa dair büyük yeminler ediliyordu
Ve gerçekten de o iki nefes buna inanıyordu

Tophane’den Gülhaneye bir yol var bilinmez
Gönül gözüyle baksan da göremezsin yetmez
Zincire vurulmak lazım ayaklarına pranga
Hani şair su içer gibi ağzını musluğa dayıyor ya
Sen ben ağzımızı göğe dayasa kâfi gelmez

Mihrimah’ın minaresine çıktım menzil Üsküdar
Öyle dedim ya önce destura Mimar Sinan var
Bir de ben göreyim dediysem de onun gözüyle
Aşksız başıboş bakışlarımla bir şey göremedim
Nerde ev sahipliği misafirlik bile edemedim

Akif’e uğrayayım dedim istikamet Şehitlik
Sanki sesleniyor ’biz sana böyle mi demiştik’
Utandım da sarıldım bir yiğidin mezar taşına
Bu da ne böyle neredeyse yutacak beni tarih
Ah biri kalksa da yerine ben uzansam ya

Utana sıkıla vardım mahalleye sonunda
Çok da severim azıcık patlican alayım dedim
Belki kızartır belki o lanet fırında pişiririm
Kendi hayatımı gördüm poşette eve varınca
Domates biber soğan alıp yanlış gelmişim

Bizim komşunun kızı yine kapıda kalmış
Davet edip de bu başıma bela mı alsam
Yoksa kapıyı aralık bırakıp öyle mi çağırsam
Hani bilseler içimde bir fenalık da yok ama
Diyorum ki şeytanı hangi şekilde ağırlasam

Ev sahibine ’bu ay beni biraz idare et’ dedim
Uzun zaman oldu geziyorum hala işsizim
Yine de bir karımdan bir ondan çekinirdim
Adam elini cebine atıp bir beşyüzlük çıkardı
Cebime koydu da sağından soluna duyurmadı

Ne sabahtı öyle bak nasıl yine akşam oldu
Tepemdeki örümceği görünce tutamadım
Patlattım bir kahkaha bir başıma odamda
Ben bi küçük Mercan neler gördüm bi günde
O hala aciz bir azimle yuvasını örüyordu
Birden peygamberi hatırladım da sustum