Yüreğime gam düşer güneş dağdan aşınca
Yıldızlar kayar durur çıkınca akşam vakti
Kan çanağına döner sel gözümden taşınca
Efkar verir ocağım yakınca akşam vakti

Daldım gittim uzağa göz yaşlarım süzüldü
Boğazım yutmaz oldu lokmalarım dizildi
Duyunca kötü haber diz bağlarım çözüldü
Yerimde kala kaldım çökünce akşam vakti

Ayaklarım yer tutmaz uzun yola koyulur
Mecnun gibi dönerim topuklarım soyulur
Ayrılık günü başlar eyvahlarım duyulur
Acı veren figanlar çekince akşam vakti

Keşişleme eserim güneye bakan yöndüm
Yıldızlarım barışmaz bir yanıp birde söndüm
Beynim iki ton çeker yumruk yemişe döndüm
Gözüme uzun şimşek çakınca akşam vakti

Yazdıklarım romandır uzar gider söz boyu
Tane tane döküldüm hazan vaktim güz boyu
Halimi bilen anlar hüzünlerim diz boyu
Derdime en ala dert ekince akşam vakti

Ozanı okuyanlar sizedir saygılarım
Ağlayıp sızlamayla biter mi kaygılarım
Birazcık rahatlatır şiirsel duygularım
Aras’ım içim dışa dökünce akşam vakti

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
8 Aralık 2020