Minik kuşun biri, kanatları ışıl ışıl kuşa, bir sır fısıldar!
Sırrı işiten kuş heyecanlanır ve bülbüle koşar…


- Pardon bayım!

- Ben mi?

- Evet… Evet siz.

- Buyurun madam.

- Duyduğuma göre şairmişsiniz!

- Yo! Yanlış anlamışsınız.
Ben yalnızca, yürek emekçisiyim.

- Orasını bilmem ben. Bana öyle söylediler.

Adam tebessüm eder. Bayan da sözlerine devam…

- Hem de bana, hafiften yanıkmışsınız!
Merak ettim sizi, nefesinizi, yüreğinizi!
‘’Seni seviyorum’’ demeden, şairce
Nasıl dillendirirsiniz, bana olan hislerinizi?

- Bakın madam,
Şimdi ben de merak ettim, ortak gevezemizi!

- Siz sualime yanıt verin. İşitmek istemiyorum gevelemenizi!
Belki o zaman ele veririm; Önce göreyim bir cesaretinizi…

- Başlıyorum o halde madam, madem aldım icazetinizi!

İçimde kanat çırpınışlarını duyumsadıkça,
Ruhum gıdıklanıyor. Gülümsüyorum…

- Eeee! Hepsi bu mu?

- Ve… Seni gagandan öpüyorum, kalbimin kuşu!

Antakya, 05 Aralık 2020
Ali Asafoğulları