1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
440
Okunma
BİR İSTANBUL MASALI
Bir istanbul masalı henüz on sekizinde
Ne günlerimiz oldu azraile nazire
Hükmederdik zamana delikanlı çağında
Şu kahrolası hayat bize kıydığı yerde
Deli kurşunlar kesti ansızın yolumuzu
Çalınan umutlardı bilinmez diyarlarda...
Benim imgelerimde şiirler çiçek açar
Sarılırdık dünyanın izbe ışıklarına
Karanlık sokaklarda, pusu kurdu çakallar
Gurbetin zülmü büyük, umut çıkmaz yarına
Kimsesizlik kör kuyu, kaçsan ecel yakalar
Cehennem sarmalıdır karanlık sokakları
Bu şehirde caddeler yaman yollara çıkar
Sancısı ellerinde avazdan çığlıkları
Umuda yolculuk ki nice canları yıkar
Saklanıyor acılar buz kesen dehlizlerde
Duçar olduk belaya, Raconu bilemedik,
Acımasız anılar arşa yelkendir serde
Taşı toprağı ZÊR ’miş, nerden bilebilirdik
VURGUN YÜREĞİM
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz