ITIR


topal bir güvercin düşüyor yüreğimden yine
dayanmalı mıyım buna
ölünce ölmeli mi
bitti galiba neşeli türküler söylediğim zamanlar
ruhum içine akıyor gibi
ne çektiysem senin gözünden
ama hep gözlerini arar gözlerim


yine gülüşlerinin kıyısında gezdim bu gün
çizgilerine kadar ezberlediğim yüzünün
sıcaklığı sardı
boğuldum kıyılarında

yoldur dedim
zaman olur düşer yokuşa
vuslatın kolayı olmaz
basamak basamak çıkılır
yürek suskun
içim buruk
kuşatmada duygularım
yani anlayacağın
yine hududu aştın bu gün


boşuna mı ölümüne sevmek
boşuna mı ezberledik aşk türküleri
boşuna mı gölgesinde kaldık onca gecenin
ışıkları sönünce birer birer gecenin
boşuna mı ateş böceği olduk onca geceye
boşuna mı atlayıp geçtik üstünden onca tehlikenin


ellerini avuçlarıma sarıyorum
dokunuyorum yaralarıma
anılar bitti diyorum
unutmak istiyorum
ölümün sonu yok diyorum
oysa kurşun tutmuyorum avuçlarımda
bir tutam ıtır çiçeği
iyileştirir belki döküntülü yaralarımı diyorum hâlâ
ulan
kala kala kurak bir nehirle kaldık
ne olurdu aşk çiselense yüreğimize

sahi
acıya kurşun işlemiyor muydu