Aşkın boyutunu sormam herkese
Yüreğine sevgi ekmeyen bilmez
Beyni ışıtsa da mektep, medrese
Gönül ışığını yakmayan bilmez
Yüreğin sesine bakmayan bilmez

Dert ehlidir sessiz sessiz ağlayan
Sevgisiz kalplerdir nasır bağlayan
Gönül sağlığını gamdır sağlayan
Can evini derde sokmayan bilmez
Gururun belini bükmeyen bilmez

Yürütürken ömrü insan rolünde
Yaşarken anını aklı gülünde
Benlik denen canavarı yolunda
Hedef tahtasına dikmeyen bilmez
Vuslatı aklına takmayan bilmez

Gecelerin kayda değer vaktinde
Ruhunu mest edip keder vaktinde
Eller uykudayken seher vaktinde
Yıldızlara selam çakmayan bilmez
Başını boynuna yıkmayan bilmez

Gönülden geçeni koyanlar yola
Hüznün mayasını düşürmez dile
Vakitli, vakitsiz kararak sele
Derdini ummana dökmeyen bilmez
Dünyadan el ayak çekmeyen bilmez

Delibal’ın âlemdeki yerini
Beladan Mevlâ’ya aşk sınırını
Uyanıkken düş görmenin sırrını
Damlanın içinde akmayan bilmez
Aklı zıvanadan çıkmayan bilmez

DELİBAL – Celil ÇINKIR