........................

Seni...
Seni çağırıyorum ey hüznüm
Toplan gel
Tüm denizleri
Rüzgarları
En karanlık
Kuytu yerleri
Yıldızları
Al ve gel
Başımın ucuna...

Toplanın...

Toplanın...
Kırk gün kırk gece
Binbir gece
Kaf dağına varıncaya
Ağlaya ağlaya
Ağlayalım

Bu gece
Bitmesin
Toplanın...

Hangi kelime hangi anlatım hangi boşluk
Bir çılgın algı bir derin yara
uzun uzadıya bir yol
Yaşam...
Ey aklım kalbim ve Ruh’um
Susun...
Sağır edercesine İnsanlığı

Dönen geri gelen
aydınlığın demir hüznü
pas ve irin ölü hayaller
kıymetsiz umutlar
ve bir geniz göl göz yaşı
Şair burdan çıkamıyorum
Bedenim Ruh’uma işliyor
Yüreği çatladı düşlerimin...
diyeli kaç bin sene geçti
Bu hangi Tanrı’nın bedduası
Olimpos burdan ne kadar uzakta...

Doğduğum güldüğüm ağladığım
Anım can yorganları...
Küçüklüğümün saklambaçları
Bırakın Allah aşkına bırakın
Tadımca küçüleyim
Unufak olayım bu gece
Bu gece bitmesin...

Sevdanın med-cezri yok
Yıkımı bir orman kuytuluğu ozanın
Kalbi orda öldü
Kaç bin volt amper versen
Bir duygusu eder mi Şairin...
Gidin ardınızca bakmayın
bu anlamsızlığın göçüdür
Durmayın...
Başım uçsuz
Başım...
Başım ucuna gömüldü kendinin
Sevinin...
Ey kelimesizlik sen de sevin

Geldi ve gidiyor bu şarkı
bu limanın kalbimin şiiri...
Melodisi Ruh’umdan
Mozart’ı altüst eden
Aydınlığım baharım
hiç gelmiyor
Kışım ayazım
kadim yoldaşım
Gece’m biricik
Bitmesin...
Anlatmamalıyım
Toplanın...

Bu gece... Bitmesin...

......................