Kaç yıl oldu hatırlamıyorum.
Geçmişte ne yaşadık,
bana ne yaşattınız hatırlamıyorum.
Hatta isminizi, yüzünüzü bile anımsamıyorum.

Size dair hatırladığım ve
hissettiğim tek şey öfke.
Sebebini hatırlayamadığım
bir öfke...

Dün ilişiğimiz kesilmiş gibi
Zamanın içinden çıkıp gelmeniz ve konuşmayalım mı demeniz garip değil mi?

Bir sıkıntınız, derdiniz yok ise, yıllar sonra beni ne diye arıyorsunuz?

Sadece selam vermek için mi?
Değil ise
Ne o zaman?
Konuşacak neyimiz olabilir söyler misiniz?

Sizi tanımıyorum ki..

Lütfen!
Geldiğiniz yere (mazi) geri dönün.
Geçmişin tozlu raflarında kalın.
Hayatımda hiç olmamış gibi
Kaybolun!

Lümpence oldu ammavelakin söz yerini buldu.

//..Geçmişten gelen öfke..//


Canımı yakmıştın hemde çok
belki de o yüzden bu kadar çok unuttum seni..

Konuşarak varabileceğimiz bir yer yok.

Son durak /susmak

Geçmişi; bu geceden çıkarınca, geriye ne kalıyor?

Kendimi yeniden inşaa ediyorum../ bir daha yıkılmak yok!


Dilruba Emine Genç 19 Kasım 2020 / 04:04