-çıkrığı yok bir kuyuymuş hayat-

















Adam,yüreği yanarak
Baktı kuyuya,
Ta derindeki suda,
İçindeki özde
Gördü ağlayan gözleri.
Sardı içini pişmanlık,
Sardı da sustu...

Yol boyunca gitmek,
Hep gitmek istedi.
Ayaklarına "dur" dedi aklı,
Yüreği ağladı, gidemedi.
Sarıp sarmalayıp
Sakladı sevgiyi...

Umut bir sonsuz düş,
Hiç göremediği, bilemediği.
Gerçekler, koskoca bir dev;
Sevdayı ezip geçen.
Diyemedi ki " sevdim " diye
Susup kaldı...

Vuslat ağacının meyvesi,
Acı ile sulanmış.
Kavuştuk deyince diller,
Tenlerinden sıyrılmış sevda.
Ayrılıktaymış aşk,
Gözyaşındaymış sevda,
Vuslat yok ki...


Serap Hoca