Akşamları büyür çocuklar
Sığınak battaniyeler ve yastıklar
Akşamları
Uyku, hayallere giden yollarda bir radar
Akşamları daha bir korkar çocuklar
Z harfi kadar yalnız

Ah
Çocuktum
Kağıttan yapma heveslerim vardı
Düşlerim
Acılarım vardı
Acıyı omuzlayarak yürürdüm eve akşamları
Her gün
Yaşamak alışkanlığı kazanırdım gitgide
Her gün eksilerek
Yaşım ilerledikçe çocuksu yanım hep acırdı
Acırdı ellerim
Uzar giderdi
Dizlerimden önce kanardı yüreğim

Akşamları alın.
Alın
Alın akşamları benden
Hüznün bir çipi var yüreğimde belli ki
Nere gitsem kahkahalarımda soluyor papatyalar
Fırtınalı bir gece gibi ellerim
Korkarım bir güle uzanırken
Korkarım aşktan yara alırsam
Korkarım
Ya ben de bir gün büyürsem
Her sabah aynı durakta bekleyen tan ağırmadan uyanan babalar gibi

Neden kağıt toplamak için güzel olmasın çamura saplanmış esmer tenli bir araba
Ah
Sırtlanıyorum şimdi acılarımla
Sırtlanıyorum
Sırtlanıyorum bütün çocuklar adına
İşte çamurdan çıkıyor araba.
Ve dönerek bana acıklı bir bakışla sırtı kambur çocuk
Gülüyor
Gülüyor

Ve işte ilk defa bana gülümsüyor mutluluk

Büyümemeliydim
Kalmalıydı
O mayhoş tadı eriklerin çocukların kucaklarında.

Ömer Altıntaş