2
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
799
Okunma
Bir yerlerden
Bir kentten
Belki ırmağın şiir uğultusu yatağından gizlice güneşi yiyor mevsim
Göz ağrıma birleşip
Bağıran vaktin içime geceyi ve kuşları çalıp gelmesi gibi her şey..
Sesimin buğusuna çarpan yaşamın şarkısında aynalara asıldığında ince bir yağmur
Yüzüme duran saatler tülleşiyor gölgelere
Ayaklanıyor rüzgar gamzemdeki kırık gülüşe
Ve narçiçeği baharına yüreğimin
Her zaman sessizliğe başlamanın uyanışında
Yeniden şiir oluyor ellerim
Yeniden şehir
Garip bir hüzün Eylül sarılığıyla çağırıyor çocukları
Işıklı kıyılarında yalnızlığın bahar dalıyla öpüşüne büyüyorum
Kanatılmış günlerin çıplak sevinci yüzümde
Mavi bir çiçeği beklemeyi koklamak gibi dünyayla sevişim
Uzayan saçlarım
Yorgun telaşlarım
Uzun uzun dalıp göğe yürüsem
Arkamda gül ağacı
Öyle sessiz
Öyle karanlık
...
5.0
100% (9)
Cevap Yaz