YERLE BİR OLMUŞ

Şakımıyor kuşlar, eskisi gibi
Bülbüller ötmez, güller kokmaz olmuş
Zaman ahir zaman, çekilmiş pimi
Patlamaya hazır, bir bomba olmuş

Gelin kaynanayı, eder şikayet
Bitmiş evlilikler, damat hezimet
Çocuklar karamsar, gençler felâket
Çökmüş değerler, saygılar hiç olmuş

Nesiller yozlaşmış, neme lazımcı
Amca, dayı, hala, mirastan paycı
Hısım akrabalar, olmuş yabancı
Bitmiş selam sabah, dostlar el olmuş

Evlatlar beğenmez, ana babayı
Bayram seyran bilmez, eder balayı
Yaşlılar sırtta yük, kabarık sayı
Huzur evlerinde, gün sayar olmuş

Kardeşler birbirine, düşmüş dünyada
Eltiler, görümce gözleri malda
Komşular yarışır, dedi kodu’da
Vefa, sadakat yok, aranır olmuş

Kadın, erkek aynı, iskelet üçgen
Vücutta dövmeler, acayip ergen
Üçüncü kuşak ’zevk-ten’ olmuş dörtgen
Medeni bu asra, böyle ne olmuş

Mezhep’siz âlimler, vahye soyundu
Çoğaldı mehdi’ler, kedi sever oldu
Öğretmen öğrenci, aşka savruldu
Taamlar hormonlu, zehirler olmuş

Sosyal medya açtı, dünle arayı
Namahrem konular, sardı bacayı
Erkek hemcinsiyle, kıyar nikâhı
Kalmamış örf adet, kuru laf olmuş

Ekrandaki kadın, komşudan hamile
Kocası gülerek, bakar haline
Uzamış boynuzlar, gider dikine
Ar, namus, utanma, bitmiş yok olmuş

Kul Ahmed-i gör bak, bozuldu düzen
Din, iman, inanç da, yaşanır şeklen
Çökmüş maneviyat, Her şey müştehcen
Var olan güzeller, yerle bir olmuş

(Kul Ahmed-i)
Ahmet Ali Canbaz 22.10.2020