9
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
981
Okunma
Umudu tükenmiş çocuk gülüşleri!
Failli meçhul bir ceset gibi tedirgin bakıyor gözleri...
Suya hasret toprak gibi, kurumuş yürekleri.
Bakınca kanım donuyor, anlamını yitiriyor dünya...
Halkı tarafında yalnız bırakılan, Musa gibi, asabiyim yine.
Üstelik bir kimliğim bile yok
Az bilinen bir mahkeme dosyasında
geçiyor adım.
Özgür dünya şiariyla anılıyorum,
sorgucular tarafında.
Belleğimde karanlık kuyu yok
Karanlıklara karşı bir şiir düşüyor beynime
Yasaklanmış dilimdeki harflerle kazıyorum duvarlara.
Duvara asmadığım haritaya bakıyorum
İçinde şehir seçiyorum
Şehrim oluyorsun bazen
Baştan başa arşınladığım.
Bir menfeze sıkışmış gibi,
çarpıyor kalbim.
Başımın ağrısı dalgın dalgın,
düşünmeme vesile.
11 Ocak 1996 Gayrettepe
Hüseyin Taşdemir
5.0
100% (19)
Cevap Yaz