3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
585
Okunma
Cami avlusunda hüzünle tespih çekerek, ölümü bekleyen amcalar gibi bekliyorum!
Sokak ressamı gibiyim, her şeyi belleğimde resmediyorum
Gözlerinden başlıyorum çizmeye
Yıl iki bin yirmi iki, gözlerin hâlâ aklımda
Seni şiir gibi anlatmalı, Newrozlarda okulu eken çocuklara
Geceleri otobüs terminallerinde kendimi uğurluyorum
Zamanın hangi yakasına gideceğimi bilmiyorum!
Bazen çöllerde gezgin bir derviş oluyorum
Yaktığım ateşin etrafında dört dönüyor bilincim
Verdiğin acıların hepsini saklıyorum
Ben ve ormandaki tüm kuşlar seni anlatıyoruz
Seni yazmayan her harfi keskin nişancılara vurduruyorum!
Oysa
Hüznün en mütevazi olduğu zamanda sevmeliydik
Mevsim ayrımı yapmadan sevişmeliydik.
Hüseyin Taşdemir
5.0
100% (5)
Cevap Yaz