bazen, geçsin dersinde geçmez zaman.
İnat etmiştir akreple yelkovan,
salınır kara tren gibi gelmez bir türlü.
Ve bazen koparmak istersin tüm takvimi
ama kopmaz bir yaprak bile.
Şarkılar anlamını yitirmiş, nameler şeş beştir.
Bir aşağı bir yukarı koşar adımların
birisini görürsün de aslında birisi değildir o
iki cümle sonra tükenir her paylaşımın
yine yalnızsındır kalabalıklar ortasında
adımlara kuvvet bir aşağı bir yukarı
uzanırsın bir köşeye ve kalkarsın yine aniden
konuşmak istersin kimse yoksa duvarlarla
aynaya bakarsın şekilden şekle sokarsın yüzünü
acaba dersin?
Sonra yine bakarsın bakarsın beğenmezsin kendini
bir çay demlersin, uzun uzun oturup içmek için
hevesin geçiverir daha o demini almadan.
Dolabı karıştırırsın beğenmezsin hiç bir şeyi
yine sokağa atarsın kendini,
kalabalıklar içinde kaybolmak istersin.
Ama yalnızsındır işte çarptığın insanlar insan değildir
anlarsın, yürek yüreğe kaynamalı.
İçin acır, tarifi yoktur bunun...
Uzak eller düşünürsün yol yol
farkında bile olmadan bir sigara yakarsın,
sonra bir daha bir daha ve yine bir daha.
Sabaha çok vardır, sigaran da sabrın da bitmiştir.
Gece yorgun, sen yorgun
duvarlar çöker üstüne
bazen işte böyle bir şey insan.