Yağmur birikintilerinde sürüklenen sarı yapraklar
Bakımsız, çatlamış asfaltlara bir iz bırakırlar
Bir çöpçünün gelip süpürdüğü anda
Bırakılan tüm o izler sapsarı parlarlar.

Hiç tanışmamaları gereken o anca insan fazlasının
Arasında hışır hışır gezinirlerken o dar akşamda
Hüzünden kupkuru kalıp, tükenir tüm sarışınlıkları
Toprak diye ağlayarak yine toz toprak olurlar.

Nasıl oldu da düştü, plastik bir oyuncağın
hiç var olmamış kalbinde bir tohuma dönüştü
İnandı tüm zerreler o tohumun umutlarına
Ve yeryüzünü kapladı sapsarı parıltılar.

Canlandı o oyuncak ve ağaç ağaç dolaştı
Tüm yeşilliklere yaşananları anlattı.
Bir sonraki sonbahara yemin etti tüm yapraklar
Ve dökülmemek için yerlere birbirlerine tutundular.

Rüzgar kızgındı bu ahmak güç gösterisine
Yüreğinden üfledi dökülüp uçsunlar diye
Ağaçlar ayaklanıp yorgunca bakıştılar
Rüzgar yorulana dek birbirlerine sarıldılar.