3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1061
Okunma
Şu varoş sokağı sırtımdan
Yürüdün kırağı pabuçlarla
Kışın aklını aldı adımların
Koydu güneşin kasıklarına
Şu eski kol saatimin
akrebi, yel değirmeni
tank mermisi gibi düşsüz
Aydınlığın kara feneri
Şu ölümsüz yaşayışımı
inandırdım çiçeklere
Anlattılar hayvanlara
bana
"körsün" dediler.
Tavşanlara bağırdım
Hırladım kelebeğe
Papatyanın gırtlağına
çöktüm iki elimle
eğildim yapraklarına
dedim ki "ben insanım."
5.0
100% (2)
Cevap Yaz