Yakmaya devam et güneş ,
sen kendi bildiğince
Kavur gücünün yettiği yere kadar;
pişir ruhumu ince ince
Önce eğik vur ateşini,
alıştıra alıştıra güzelce
Sonra tüm gücünle aban
Vur, yanalım, tepeden tepeden...
gece de boş durma yenilen
Saklambaç oyna kendinle;
çokca bilinen
Tek başına kendi kurduğun oyunda sobelen...
Koca gövdeni gizle
dünyanın öbür yanıyla
Ve aklınca dalga geç
kayboldum numaralarıyla
Kıs kıs gül, duyulmasın kahkahan
Fak’a bassın aval aval mehtaba bakan
Ay’ı nöbetçi bırak gecemize
Olmadı yatıya kalsın bahçemizde
Gözü üzerimizde olsun senin yerine
Avutsun bizi mehtap ile üç beş saat
Şiir yazalım ay yüzlü sevgililere aruzdan
Biliyorum,
çok kızgınsın insanlara
Köpürüyorsun vefasızlığa
düşmüş derin bir ıssızlığa
günden güne yanmalardasın
Eski methiyeler dizilmiyor sebilinden
Ne sevenin var ,
ne soranın dost kabilinden
Hükmü yok artık sana tapınmanın
Ra deyip yoluna kapılmanın
Çok sular akıp gitti kutsal nil nehrinden
ihramlar yıkıldı korkulası şerrinden...
Şafakla güç gösterisine kalkarsın
Tüm canlıları bile bile haşlarsın
Ardından, toprağı kurutmaya başlarsın
Suları buharlaştırır,
uzaklaştırırsın
Bu şiddet,
bu celal yetmez mi sana
Kim dur diyecek bilmiyorum ,
bu çılgın sona
Kül oldum ,
kurudum,
savruldum yana yana
Seni uzaklara sürmeli
geçici görev uydurup
Hapse koysak sığmazsın ,
firar edersin kudurup
Hastaneye kapatsak
kaçar durmazsın
Kulağın da yok ki
kimseyi dinlemezsin
Seni zaptedecekler bir gün,
kaderin bu bilesin
Çok , ama çok yakında altın tahtından
tepe takla düşersin...