kendime kaldım işte gecenin bir yarısı
gelip çattı hesap vakti.
biliyorum,
çıkacak şimdi dört bir yandan yaşanmışlıklarım,
baş köşeye oturacak pişmanlıklarım.
uzun muydu kısa mı ömür farkında olmadan
neler sığmış neler içine,
hepsini ben mi yaşadım bilemedim?
başladı filim,
bir çırpıda geçiyor önümden çocukluğum, gençliğim
körü körüne kendime yol çizmelerim.
hiç mi fener olmaz karanlığa düşmüş gidiyor
yanlış okullar seçmelerim.
sokaklar canlanıyor zihnimde bir bir
kaç milyonluk şehirde yalnız gezmelerim
açlığım, sancılarım, çaresizliğim...
kaç kez utandırmıştı beni ayakkabılarım
ve çoraplarım,
ilk fırsatta hıncımı almıştım...
büyümüştüm daha terlemeden bıyıklarım
oyunmuş meğer sevdiğime karar vermelerim,
bir girdaptan içeri döne döne düşmelerim.
sarhoşluklarım geliyor ağır ağır,
gülüyoruz birlikte kendimden geçmeden ki
deli kanlı havalarıma.
hey gidi koca şehir İstanbul
çalışmadığım, dolanmadığım köşen kalmamış
o gün de bu gün de emildi emiliyor kanım.
gittim de senden neler oldu sanki!
tozlu köy yollarında peşimden geldi yokluğum,
ayaz gecelerde tek battaniyeyi katlayıp yattım,
açıkta kaldı ayaklarım,
dokunsa şimdi birisi kahrımdan ağlayacağım.
kader tamam kader de
boşa mıydı bunca hayatı tırmalamalarım?
koca bir ömür verdim de
...
sayılmadı bir çeyreğe...
hesap vakti şimdi,
hoca ödedi de pusula kaldı elinde
ayarı bozuk...

16/10/2018