Ölüm olmasaydı be usta!
Zulme bile alışıyor da insan,
ölüme alışılmıyor usta.
Talan olsa da bahçelerimiz,
kalmasa da eski sokaklarımız,
evlerin aralarından çıksa ya analarımız,
arkadaşlarımız.

Ölüm olmasaydı be usta!
Ne Ethem ölsün,
ne Ahmet, ne Mehmet.
Ölmesin Grorgei ve ya Hans,
ölmesin Kunta Kinte.
Ne ki paylaşamadığımız?
Hepimiz aynı dünya da değil miyiz?
Senin yaşaman için benim,
benim yaşamam için senin mi ölmen gerek?
Yetmiyor mu koca dünya?
Bütün istediğimiz bir yudum özgürlük,
ve bir lokma ekmek yaşamak için.
Daha da önemlisi biraz umut yarına dair.
Anladım senin dinin en doğrusu,
mezhebin de, tarikatın da...
Senin olsun onlar, bana lazım değil,
benim doğrularım bana yeter.

Ölüm olmasın be usta!
Kavga olmasın.
Ekmeğe, mutluluğa savaşalım alın terimizle,
herkes bu dünya da değil mi?
kabul et işte,
kabul et işte....