BİR MASAL

Ahmet hocam dedi
Bir hikaye masal yaz
Kendi kendime dedi ki
Sen ancak bu
İğne ile kuyu kaz
Baktım şöyle gönül heybeme
Bir varmış bir yokmuşla başlasam mı söze
Ama sözlerim hep biz bize
Kalemden başlayalım evvela
Lakin sivri söz başa bela
Aslı astarı ağaçla ağaçlaşmış kömür
Kara yazar bazen de
Çektirir insana bir ömür
Kah sevdayı dile getirir
Kah dert olur başa insan bitirir
Yoğurur insanı aşk potasında
Evirip çevirip
Halden hale getirir.
Bazen de dil olur
Okuyan anlayan topluma
Sestir kalem aslında
Ezilen horlanan mazluma
Bazen de kırılır kalemin de
Yazdığın kelamla boynun dar ağacında
Bir ağaç can verir
Bir ağaç can alır
Can candan geriye
Bir kalemin kalır.
.
Yaz der deli gönül yaz
İşte önün de bembeyaz kağıt
Onu aslı da bir ağaç
Belki de öğütülmüş söğüt
Yazdıklarımı
İster nasihat say
İstersen bir ağaçtan öğüt
Yaş iken ayırdılar gövdemle başım
Görmediler akarken gözümden yaşım
Doğa değil insanlar benim düşmanım
Gözyaşım kah kalem kah kağıt kah ağıt
.
Hadi el ele verin kağıtla kalem
İnsana cennet sunar yemyeşil alem
Şu âleme hizmettir en büyük çilen
Gözyaşım kâh kalem kâh kağıt kâh ağıt
.
Yemyeşildim yoktan yere yaktınız
Zevk i sefa ile kora baktınız
Doğaya zulüm mü sizin yaptınız
Gözyaşım kâh kalem kâh kağıt kâh ağıt
.
Dilsiz mi sandınız dil olan beni
Kağıt kalem oldum oku yaz beni
Sal olurum sana unutma beni
Gözyaşım kâh kalem kâh kağıt kâh ağıt
.
Hepimizin aslı topraktır toprak
İzinsiz düşer mi sorarım yaprak
Erol görevindir ağacı yazmak
Gözyaşım kâh kalem kâh kağıt kâh ağıt
.
Sanma bu masal buraya kadar
Yazacağım dünya derdi bir kaç fasıl
İnsanı yazmalı insanı asıl
Söze nereden başlayayım nasıl?
.
Diyelim ki bu yeşil ormanlar bize hayat veren
Bilmeyenin akciğeri
Ya bizlerin onlar olmasa biz ne yapabiliriz ki
Nefes almamız mümkün mü
Mümkün mü Bir saniye ayakta kalmamız
Ama ne mümkün biz insanız
Kadir kıymet bilmez
Sırf bir rant uğruna yakarız
1000 yılda oluşmuş ormanı
Kondururuz oraya
Yan bir villa
Ya da 5 yıldızlı bir otel
Paralar gelecek paralar
Keyfin gıcır
Ranttan çok kazandın bu aralar
Elhamdülillah diyen soytarı
.
Ne güzel şeysin be hey orman
Sen üret tüketeyim sorman
Kağıt kalem de senden ama
Yazdığın insanlığa ferman.
.
Dostlar sanmayın burada bitti bu fasıl
Bundan sonra kağıt kalem ne yazar asıl
Ben de bilmiyorum ki ne yazacam nasıl?
Tüm mesele masalı tamamlamak asıl !
.
FASIL 2
Bir varmış bir yokmuşla başlasak mı şu ikinci fasıla
İnsan denen varlıkta nefis var BEN der kasıla kasıla
Mevzunun kenarında dolaşır gelmez konuda asıl a
Der ki kalem sorunlar çözülür inan yazıla yazıla
.
Düşünsek kendimizce dünyada olup biteni
Bir deve bile yer o dikenli geveni
Sorgula düşün
Nedir yeryüzünde yaşamanın nedeni
Bak evrene
Hiç bir canlı cansız boşa değil boşa
İstersen soru Sor
Dilsiz kayaya taşa
Anlatsın sana hikmeti sebebi
Onun da bir ömrü var
Söyler sana
İnsanlıktan gayrı yok ki ebedi
.
Dağ idim rüzgar yağmur vurup eritti
Bedenimde bin bir nebatı diriltti
Soğuk sıcak vurdu un ufak çürüttü
Kum oldum fırtına sahraya yürüttü
.
Taş mı sanırsın şu cansız bedenimi?
O taş ki sarar yaşadığın evreni
İnsanın toprakta yaşamı devranı
Kum oldum fırtına sahraya yürüttü
.
Gezsen de şu alemi diyar diyar
İnan şu dünya da var olan her madde
Sen de de var
On sekiz bin alem dönerken bir merkez de
Atom elektron nötron proton var herkes te
O yemyeşil ağaçta oksijen
Alıp verdiğin her nefeste
İnsanoğlu kamillik mi ararsın
Onuda bulman kolay
O da insan olan da gönül denen kafeste
Gelin canlı cansız kurt kuş
Can olalım hep birlikte
O zaman dümdüz olur bize hayat denen yokuş
.
Paylaş şu dünyada her tür nimeti
Yaratılan her canın var hikmeti
Kimi taş kimi de insan sureti
Cansız sandığın da gör sen hikmeti
.diye bağlasak sözü
Belki 3. Fasıl da buluruz biz bizi
.
Nitekim geldik bizde sonu gelmez fasıla
Kağıt kalem dil olur insanca gelsek asıla
Dünya çıkarı için insan da yitmiş pusula
Yaşamı bilmez insan dinle dil olan sesi
Sen yaktıkca ormanı alamazsın nefesi
.
Aklımızı başa alsak ta düşünsek
Toprak veriyor insana hayat
Bunu bir bilsek
Gün gelir de biter yaşam
Her ne kadar da BEN dersek
Çaldığımız kainattan
Ölünce geri versek
İnsan bu
Verdikçe alır topraktan
Dünya için uzaklaştı
İnsan olmaktan
Benlik o kadar kötü ki
Utanır dalda bir yaprak olmaktan
Belki yaprak senden daha ulvi
Yapar dünya için verilmiş işi
Kah bir kuşa yuva
Kah bir kurda yorgan olur
Erir çürür bir bitkiye can olur
Bazen de düştüğü topraktan bir ağaç olur
Ey kainatta yaratılanların yücesi
Sen de doğar büyür yaşarsın
Ölür toprak olur bedenin
Üretemedinse şu dünyada
Bence sen
O ağaç denilen
Kağıt kalem olan dan daha cücesin
.
Bu son fasıl insan nasıl bitmeli?
Yaşayan insanı hep düşünmeli
Oksijenin yokluğu eceli
Doğayı insan katletmemeli.
Erol Avcı