Resmi bitirdim bu seferki sulu boya resim gibi
mutfakla banyo arasında mekik dokuyorum
gidip gelip gözüm oraya takılıyor
aynanın yanındaki askıya gülüşün takılmış
bir öksüz gülüş

düş yakamdan düş benden sana yar olmaz derdin
ben senin derdine düştüm iflah olmam artık

anımsarsan her gülüşün Eşkiya senin derdim
sen yine öyle gülerdin

bir an yüreğim hopladı
o gelmiş dedim
kalbim sıkıştığında her seferinde
naneli şeker yemiş gibi oluyorum
ölüyorum

yine odan dağınık hep öyle kalsın istiyorum
annemse toparla artık şu odayı diyor

uzun uzun seyrettim akşamın kızıllığını
sesiz ve bir başıma
eve dönme saatin
içeri girdim ama sığamadım hiç bir yere

-terziye uğradın mı canım bak kadın yarın provaya gelecek

vallahi unuttum hanım
sana söz yarın sabah erkenden alırım
hem bir kaç tane de simit

git artık hayalimden evimden
aynanın yanındaki askıdan
gülüşünü de al git kokunu da

sonra o dik yokuşa yöneliyor
on defa çıkıp iniyorum
burası rüya mıydı yoksa

kentin kurtuluşunun bayramı
biz de katılmışız yan yanayız
sonra büyümüş evlenmişiz

caddede ilerliyorum sana benzeyen biri
sen gibi gülüyor
ne hakkı var senin aynanın yanındaki askıda kalan
öksüz gülüşünü çalmaya
deli mi ne

Yüksel Nimet Apel
7.Ekim.2020.Bodrum