Nice şimşekler çaktı evvelden ,
Yağmur başlardı o zamanları.
Duyardın onu sessizce dinlesen ,
Mırıldanırken kendi yazdığı masalları.

Puslu havalar , sisler , yıldırımlar ;
Korkmazdı o hiçbirinden.
Eski bir dostu gibi selamlar ,
Sevindiğini saklardı bizden.

İçinde hep bir acı vardı fakat ,
Belli etmezdi kimselere.
Onun için kısaydı hayat ,
Sadece gülümserdi bize.

Kızıl saçları parıldardı güneşte ,
Güzel değildi fakat etkilerdi bizi.
Gözleriydi etkileyen belki de ,
Bir bakışı sıcacık ederdi içimizi.

Bir gün aniden kayboldu ,
Hiçbir yerde gören olmadı.
Ardında kalan bir nottu ,
Bize başka bir şey bırakmadı.

Kayıp köyün kayıp kızı dedi kendine ,
Ait hissedemedi kendini bir yere.
Ardında kalanlar andı onu sevgiyle ,
O da onları gülümseyerek izledi ,
Sonunda bulduğu uzak köyünde.