Bu sözlerimi usulca göm uzaklarda
Gıcırdayan bir rüzgârla oyalanan
Ahşap kapıların ardındaki toprağa
İzleri silinmiştir ayakları dünden çıplak
Koynumda zamanın izi
Yüzüme
Gözlerime dokunan rüzgârların
Pas’ı yok ışığın
Her cümle inancımı daha yıkarken kalabalıklarda !
Sana şimalden ve zeydden
Şavktan belki
Monoton izdüşümlerde
Kırılmanın ekinoks tayf’ını anlatmayacağım
Daha birçok şey anlatmayacağım

Ellerimde ezber bozan
Tomarla
Papirüslerde okuduğum
Tahrir’de
Solan gelinliksiz masallar bırakırken ki
Ve birileri daha çok yıkarken ki
Kırları ve yüzünde papatyaları
Saklı harflerim kuyulardaki ilk cümlemi
Yusuf’un gömleği gibi sahipsizken
Bilirim masal değil kötülük
Halen gönlümün tayf’ında
Bir bahar otururken
Kulaksız
Gönüle daha söz etmem

Kalabalığın sessizliğinde
Yarım ve eksik zamanlar
Toplar bir yâd’ın kulağını
Hal bilmez’e söz etmez
Susar gönül Kubbet-üs Sahra’da
Kirpiklerince eğilirsin ve avuçlarına
Tanrım;
“Bildiğim dünya içinde
Çok bilmediğimdir”