Tesadüfmüdür bilemem,hep sonbaharda sevmişimdir.
Eylülünde hem de, bu üç aylık mevsimin,
İçim daha bir sıcaklanır renklerin cümbüşünden,
Renkler sanki eylülü seçer gözlere yerleşmek
ve
gitmemecesine kalmak adına.
Ayaklarının altında yapraklar çıtırdarken,
Bazı kırılmışlıkların çıtırtısını da duyarsın aynı anda.
Serin serin,bunaltmayan özlemler duyarsın
canındaki ıslak yangınlarda yanarsın,
yanarsın da,vefasız da olsa başka türlü
hala seversin.

Eylül,kocaman sonbaharın,gözbebeğidir tek başına.
Ahh...Cemal Süreya’nın sarı sıcak eylülüdür o....
’’Bir çift yeşil göz yüzünden içimde bir sonbahar acıyor;
öyle acıyor ki, acılar acısız kalıyor,(NFK)diyor şair.
Hep birşeyleri hatırlatır,
ellerin uzanmak ister en dönülmez uzaklara...
Hani denir ya işte;Öyle, nev-i şahsına münhasırdır,
EYLÜL ve EYLÜL insanları.
İnci Demirel Tunçişler