İnsan ki evrenin tözü
Neyle aydınlanır özü?
Din ve bilim olmuş lâmba
Yoksa sönüp gider közü

İnsan alet şerre hayra
Hak rızası altın lira
Olmaya bak hayra alet
Kıl kulluğun Rabbe ibra

Kuran Sünnet; sen ol hassas
Nefs şeytandır bil ki dessas
Görüp gözet her mahlûku
İnsanlıkta yap ihtisas

Her ne verirsen bedelsiz
Her ne yaparsan minnetsiz
Allah için et ettiğin
Belirtisiz hem belgesiz

Varı vara kıldı sebep
İmtihan içindir akrep
Varlık oldu canlı kitap
Failin fiili mektep

Çalışırsın kendin için
Peki ya cemiyet niçin
Eşek eftaldir umuma
Meczubu olmamış hiçin

Her canlı açtır; der ki ver
Ver! emrini alınca yer
Rızık yağar gökten yerden
Şükretmez mi uyanık ser

Anlatma derdin herkese
Çoğaltıp durma vesvese
Sabret ihlas kalesinde
Ol, olacak! kul ne etse

Hak her şeyde tek müessir
İsim sıfat cümle tesir
Varı yoğu var eden bir
Her ne ki var ona esir

Razı mı Hak benden dersin
Cennetinde köşk istersin
Samimi kul ekin eksin
Olur mu mahsul dermesin

Çıkmıyorsa sütten bir yağ
Ya denir mi bu süte sağ!
İmansız kul, kireçli su;
Gül-çiçeksiz ölü bir dağ

Gafil Talât bir söz dedi
Kendine nasihat verdi
Başkası değil öz canı
Yetti ona gaflet derdi


M.Talât Uzunyaylalı